|
W roku 1721 stanowi własność Nestorowiczów, którzy
wznieśli drewnianą oficynę, następnie 1743-54
Kozłowskiego, szewca, wówczas dwukondygnacjowa,
trzyosiowa, 1784 Magdaleny Szallerowej. 1790 nadal
częściowo murowana, częściowo drewniana, zdewastowana, z
zawaloną oficyną w podwórzu. Odbudowana i podwyższona do
trzech kondygnacji zapewne w pierwszej połowie XIX w.,
wówczas ukształtowana fasada w obecnej formie.
W. XIX-XX częste zmiany właścicieli, m.i. w rękach:
Nobisów, Jagielskich, 1844-53 Jana Strupińskiego 1865-8
Szulców, 1876-8 Ludwika Wyrozembskiego 1878-80 Józefa
Goraciowskiego, następnie Śliwińskich i, 1915, ich
spadkobierców. 1928 remontowana, wówczas zapewne
powstała mieszkalna kondygnacja w dachu mansardowym.
Po zniszczeniach 1944
zachowane piwnice i fasada. Po rozebraniu odbudowana
1945-55 wg proj. Anny Banaszewskiej z odtworzeniem
fasady (parter nowo projektowany) i przybliżonym układem
przyziemia, zmianą formy dachu i nowo projektowanymi
wnętrzami, połączonymi w przyziemiu z kamienicą ul.
Szeroki Dunaj nr 1 (ul. Wąski Dunaj nr 12). -
Trzykondygnacjowa z mieszkalnym poddaszem, trzytraktowa.
Piwnice nowożytne trzytraktowe, sklepione kolebkowo.
Fasada o charakterze klasycystycznym trzyosiowa, na
wyższych kondygnacjach z polichromią wyk. 1954 przez
Grzegorza Wdowickiego i Julię Berli. |
