Ściana frontowa od strony Szerokiego Dunaju |
Wąski Dunaj 12; hip. 147, narożnik Szerokiego Dunaju.
Po
ostatniej wojnie odkryte ślady wczesnej zabudowy
działki, 2. poł. w. XIV. Pierwotnie dom drewniany,
własność m.i.: Macieja, łaziebnika, od 1514 kolejno
Piotra, Jana, Stanisława i Pawła, postrzygaczy, po 1572
Bartłomieja Sponera, również postrzygacza. W. XVI
kamienica częściowo murowana (narożna izba, której
relikty gotyckie zachowane w piwnicach i na parterze),
co poświadczone 1621. Następni właściciele m.i.: Jan
Szczerbie, aptekarz, Dobrzyńscy, 1659 Jan Borakowski,
1669 Klimkiewicz. W 1. pół. w. XVIII określana jako
domostwo (1743) i dworek (1752), należące do Czamerów.
Obecna kamienica wzniesiona ok. 1768 przez ówczesnego
właściciela Bursztynowicza, szewca, 1784—1819 w
posiadaniu jego spadkobiercy Karrera. W. XIX-XX częste
zmiany właścicieli, należała m.i. do: Sowińskich,
Maliszewskich, 1865-76 Wiechowiczów, 1887-1900 Markusa
Levy, 1907-18 Engel de Janoszi (Janozzi).
Po
zniszczeniach 1944 zachowane piwnice, mury fasady do
gzymsu wieńczącego oraz fragmenty przyziemia elewacji
bocznej, które, po zawaleniu fasady 1946, rozebrano do
poziomu piwnic.
Odbudowana 1949-53 wg proj. Anny Banaszewskiej i
Mieczysława Kuźmy, z nawiązaniem do stanu z końca w.
XVIII i nowo projektowanymi wnętrzami. -
Barokowo-klasycystyczna. Czterokondygnacjowa z
mieszkalnym poddaszem.
Piwnice (licząc od
Szerokiego Dunaju) trzytraktowe z podziałami wzdłużnymi
w przednich traktach, przesklepione kolebkowo;
pomieszczenie narożne gotyckie, w. XVI (ściany z wnękami
i sklepienia), pozostałe elementy nowożytne. Z zewnątrz
obie elewacje o podobnych podziałach: nad zaopatrzonym w
cokół przyziemiem podwójny gzyms kordonowy, I i II p.
dzielone uproszczonymi pilastrami toskańskimi w wielkim
porządku, wspierającymi gzyms; pod oknami tych
kondygnacji, ujętymi w profilowane opaski, płyciny. W
pięcioosiowej fasadzie pośrodku portal z boniowaną
archiwoltą, ponad gzymsem wieńczącym II p. wysoki
półszczyt z oknami dwóch kondygnacji poddasza. W
trójosiowej elewacji bocznej przyziemie dzielone
lizenami, a najwyższa kondygnacja uproszczonymi
pilastrami z płycinami o ćwierćkoliście wyciętych
narożach. Dach naczółkowy
|