|
Anielewicza, Barona,
Burakowska, Elbl±ska, Gibalskiego,
Karolkowa, Kolska, Kozielska, Leszno, Mireckiego, M³ociñska, M³ynarska, Ostroroga, Ostrowiecka,
Okopowa,
Piaskowa, Pow±zkowska, S³odowiecka, Szamocka, Tatarska,
¯ytnia.
|
|
historia ulicy |
|
|
1850 rok -
litografia M. Fajansa wg. rys. A. Matuszkiewicza |
Ulica id±ca od zbiegu ulic M³ociñskiej, Dzikiej
i Okopowej w kierunku pó³nocno-zachodnim do ul.
Libawskiej w Izabelinie, stanowi przed³u¿enie
Dzikiej. Dawny trakt polny uregulowany na
odcinku pocz±tkowym (zaczynaj±c od wa³ów z 1770)
w koñcu XVIII w., i obsadzony na tym odcinku do
wsi Pow±zki podwójnym szpalerem drzew. Droga
prowadzi³a z Warszawy przez wie¶ Pow±zki, obok
s³ynnego za³o¿enia ogrodowego Izabeli
Czartoryskiej z 1771, do folwarku Parysów,
zwanego te¿ Pary¿em. W 1790 przy pocz±tkowym
odcinku drogi w pobli¿u wa³u za³o¿ono cmentarz
Pow±zkowski i wybudowano w l. 1791/1792
niewielki ko¶ció³ pod wezwaniem ¶w. Karola
Boromeusza. W koñcu XVIII w. drogê nazwano
Pow±zkowsk± lub Pow±zkow±.
W 1794 zniszczono w znacznej czê¶ci Pow±zki
Czartoryskich; przy trakcie P. wybudowano system
umocnieñ w postaci 16 baterii z 24 dzia³ami. W
czasie oblê¿enia Warszawy przez wojska pruskie i
rosyjskie na Pow±zki skierowane zosta³y 26 i 28
sierpnia 1794 silne uderzenia wojsk pruskich. W
pierwszym dniu zaciek³ych walk po stronie
polskiej dowodzi³ ks. Józef Poniatowski, w
drugim - gen. Henryk D±browski.
Ok. 1818 przy P. urz±dzono obszerny wojskowy
obóz letni dla dwóch dywizji piechoty nazwany
Pow±zkowskim, a po stronie po³udniowo-zachodniej
- drugi obóz dla artylerii. Ok.1820 P. otrzyma³a
bruk szosowy; w tym czasie ulica prowadzi³a do
fabryki tabacznej w Pow±zkach. Wie¶ Pow±zki
sk³ada³a siê w 1831 z ok. 10 domów murowanych i
przesz³o 20 drewnianych. W pobli¿u dawnego
ogrodu Czartoryskich, ko³o miejscowo¶ci Czarny
Dwór, na drodze P. znajdowa³ siê most nad do¶æ
szerokim kana³em. Od po³owy XIX w. przy P.
znajdowa³y siê liczne wytwórnie kamieniarskie
nagrobków i pomników nagrobnych. W 1875 droga P.
zosta³a przeciêta lini± kolei obwodowej. W tym
czasie w obozie wojskowym wybudowano koszary i
sk³ady wojska rosyjskiego. W drugiej po³owie XIX
w. cmentarz zosta³ kilkakrotnie rozszerzony,
ustawiono tu wiele okaza³ych pomników grobowych;
w 1. 1891-1898 ko¶ció³ rozbudowano (arch. J.
Dziekoñski). Ok. 1909 przez P. przeprowadzono
liniê tramwaju elektrycznego do cmentarza. Za
cmentarzem Pow±zkowskim przy Tatarskiej za³o¿ono
niewielki cmentarz muzu³mañski. W 1912 przy P.
za³o¿ono cmentarz Wojskowy. Na terenie wsi
powsta³o miasteczko Pow±zki, sk³adaj±ce siê z
licznych, przewa¿nie drewnianych domów; w 1916
Pow±zki zosta³y w³±czone do Warszawy.
W 1. 1919/1920 cmentarz Wojskowy znacznie
rozszerzono; na cmentarzu Pow±zkowskim za
katakumbami za³o¿ono ok. 1926 Alejê Zas³u¿onych,
w której pochowano wielu wybitnych dzia³aczy,
artystów, uczonych i pisarzy. Ok. 1930 przy
skrzy¿owaniu P. z lini± kolejow± zbudowano
wiadukt i liniê tramwajow± przed³u¿ono do
cmentarza Wojskowego. W l. 1939 i 1944 zabudowa
P. zosta³a w wiêkszo¶ci zniszczona; zniszczone
zosta³y domy miêdzy M³ociñsk± i torami
kolejowymi oraz zabudowa dawnego miasteczka
Pow±zki miêdzy Elbl±sk± i Po³±sk±. (Szwankowski.
Ulice i place Warszawy).
|
Na
pocz±tku lat 80-tych XX wieku u zbiegu
Pow±zkowskiej i Elbl±skiej rozpoczêto
budowê budynku biurowego, którego budowê
zakoñczono niemal po 20 - latach. Nieco
krócej mie¶ci³a siê tu siedziba
ówczesnej Centrali Handlu Zagranicznego
"CIECH", budynek u¿ytkowano do 2008
roku, a w 2011 rozebrano.
styczeñ
2011 pocz±tek rozbiórki |
celna |
|
|
|
|
|