|
|
Świętojańska 6 |
|
ŚWIĘTOJAŃSKA NR 6, hip.
88, budynek Seminarium Duchownego, narożnik ul.
Dziekania. Na terenie posesji (oraz sąsiedniej nr 4) w
połowie XIV w. pracował piec do przeróbki żelaza, nieco
później pracownia rogowiarska, następnie trzy działki
budowlane.
- Na prawej (od strony nr 4) kamienica zbudowana zapewne
w końcu w. XV przez pierwszego znanego właściciela
kanonika Serafina (jeszcze po poł. w. XVI zwana
Seraphinowską), od 1498 własność siodlarza Jana Zkrywdy;
wówczas dwutraktowa, z piwnicami przekrytymi stropem.
1565 właścicielem aptekarz Jakub Marianus, a od ok. 1579
kowal Salomon Uffnagel (Huffnagel, Offnagel), przez
którego zapewne przebudowana (w połowie w. XVII zwana
Hufnagelowską); wówczas wprowadzone sklepienia piwnic
wraz ze ścianą dzielącą wzdłużnie przedni trakt oraz
przebudowa parteru. W drugiej połowie XVII w.własność
kościelna. - Na środkowej działce 1446 wzmiankowany dom,
który po zmarłym Wenczesławie Jugyczu otrzymał jego syn
Bartosz. Od 1454 w posiadaniu rodziny wójtów Jana i
Kaspra Wilków (vel Zarębów), którzy zapewne zbudowali
jednotraktową kamienicę, z piwnicami krytymi stropem.
1461 przeznaczona przez właścicieli na mieszkanie
jednego z altarystów. Wilkowie jeszcze w końcu w. XVI
dysponowali kamienicą (1565 wzmiankowana jako własność
wójtów warszawskich). Z ich ramienia przekazana w
użytkowanie dworzaninowi Stanisławowi Molskiemu, a w
końcu w. XVI m.in. rzeźnikowi Łukaszowi Korwinowi (1656
nazywana Korwinowską) i Baryczkom. W tym czasie
przebudowana. |
W XVII w. własność
kościelna. - Na lewej, narożnej działce prawdopodobnie
szkoła przy kolegiacie Św. Jana, wymieniana wielokrotnie
od 1447 (w literaturze wskazywane również inne położenie
szkoły, na tyłach tejże działki); budynek zapewne zawsze
drewniany. 1564 wymieniana łaźnia szkolna, 1622 remont
szkoły. Przed połową w. XVII teren działki naruszony w
związku z budową dzwonnicy kolegiaty Św. Jana. 1661
budynek zniszczony, i w 1657 naprawiany. - 1741-54 trzy
domy połączone i gruntownie przebudowane przez Jakuba
Fontanę na seminarium duchowne zwane Nowym (stare
seminarium zob. ul. Dziekania nr 1).
Budynek założony na planie podkowy wokół dziedzińca
dostępnego z ul. Dziekania, z nowym układem kondygnacji
nadziemnych, o ujednoliconych elewacjach. Kolejna
przebudowa po 1790; zmiana liczby osi od ul.
Świętojańskiej z sześciu na siedem i nadanie elewacji
kamienicy cech klasycystycznych przetrwałych do
ostatniej wojny. Po powstaniu styczniowym kamienica
rządowa, ok. 1870 przeszła w ręce prywatne (m.in. 1870
Szczyciński, 1930 Fingelblat i spadkobiercy).
Po zniszczeniu 1944 zachowane częściowo mury przyziemia
i narożnik stykający się z dzwonnicą. Odbudowana 1955-59
wg proj. Tadeusza Makarskiego, w nawiązaniu do stanu
sprzed zniszczenia, bez bocznych skrzydeł na tyłach
budynku. - Czterokondygnacjowa. |
|
|