|
 |
Rynek 34, hip. 53,
kamienica Kleinpoldowska (Klekotowska). Wzmiankowana w
1449 jako kamienica, którą Stefan kuśnierz sprzedał
Wojciechowi Twarogowi. Od 1452 do końca w. XV własność
kuśnierskiej rodziny Klekotów, przez nich przebudowana.
Od 1504 w posiadaniu Jerzego Baryczki, który 1516
scedował kamienicę frontową wraz z domem tylnym (zob.
ul. Krzywe Koło nr 9) swemu zięciowi Grzegorzowi Bartke
(Barthke). 1576 spadkobiercy Baryczków przekazali
posesję Piotrowi Cassino; przed 1579 przeszła na
własność burmistrza Franciszka Szeligi.
Przebudowana gruntownie w. XVI (zachowane wątki gotyckie
do III p.). 1619 kupiona przez Gerarda (Erharda)
Klempoldta, budowniczego królewskiego, rajcę, który
kamienicę przebudował zmieniając układ na trzytraktowy
(z tego czasu m.i. fasada, pierwotnie z attyką, i
częściowo wystrój wnętrza). Kleinpoldtowie (o
spolszczonym nazwisku Małopolscy) byli właścicielami
jeszcze na pocz. w. XVIII.
Ok. połowy XVIII w.
własność Paruszewiczów, pod koniec wieku XVIII rodziny
Lignau. W 1788 przebudowa dachu pogrążonego na
kalenicowy i w związku z tym zastąpienie attyki ścianką
osłonową z łukiem (data na więźbie dachowe)). W w. XIX i
pocz. w. XX wielokrotne zmiany właścicieli, m.i. 1870-90
rodzina Kwiatkowskich.
W 1928 polichromia fasady
wyk. przez Zofię Stryjeńską. 1928-37 własność Polskiego
Klubu Literackiego (Penclub) i Związku Zawodowego
Literatów Polskich; od 1937 Gminy m. st. Warszawy (z
przeznaczeniem na Muzeum Dawnej Warszawy). |
