|
 |
Rynek nr 23, hip. 44, kamienica Anszultowska (Serafinowska,
Pasowska, Urbanowska). Wzniesiona w. XV-XVI zapewne w
kilku fazach. Pierwsi znani właściciele: Piotr i jego
syn Serafin, malarze, następnie, po 1517 Maciej Pass
(Pasch), krawiec. Zapewne przez niego przebudowana przed
1532; być może z tego okresu sklepienie tylnego traktu
piwnic, późniejsze od ścian. Kolejni właściciele m.in.:
1558-82 Jan Hirschner, cukiernik i Michał Hirschner
(syn), cukiernik i aptekarz, Samuel Anszult (Hawschuld),
kupiec (po 1619 jego spadkobiercy), przez którego
przebudowana gruntownie w końcu w. XVI lub na pocz. w.
XVII. W tym czasie dwupiętrowa z mieszkalnym poddaszem,
trzytraktowa, w przedniej części trzypasmowa z sienią
między sklepami (na miejscu pierwotnej wysokiej sieni),
w tylnej dwupasmowa, w podwórzu z murowaną wieżą z
ustępami na każdej kondygnacji, dostępnymi z ganków
biegnących wzdłuż prawej granicy działki. W połowie XVII
w rękach Urbana Witkowskiego, muratora, następnie Jana
Koryckiego, szafarza królewskiego, przez którego być
może remontowana ok. 1671. Ponownie odnawiana po 1703.
Od połowy w. XVIII do końca stulecia własność rodziny
Andrychowiczów, przez których, przed 1780, nadbudowana o
dwa piętra z wysoką latarnią na dachu.
W. XIX-XX w posiadaniu m.in.: ok. 1819-44 Gudeita, ok.
1865 Winnickiego, 1870-80 Teodozji Majewskiej, ok.
1907-10 Pawła Roszkowskiego, ok. 1918 Lucyny z
Roszkowskich Falkowskiej. 1921-22 przebudowana wg proj.
Stefana Szyllera, m.in. zmieniono częściowo wystrój
fasady oraz zakomponowano dziedziniec na podstawie
trzech odsłoniętych podczas remontu arkad. |
