Następnymi właścicielami
m.in.: złotnicy Mikołaj Erler, potem jego syn Jan, od 1571 Józef Słomkowicz,
cyrulik. Przez nich przypuszczalnie przebudowywana,
m.in. zasklepiono piwnice oraz wzniesiono oficynę tylną,
w miejscu drewnianej zabudowy gospodarczej (ślady
konstrukcji drewnianych w. XV odkryte przed ostatnią
odbudową na podwórzu), wraz z murami zamykającymi
podwórze z obu stron. 1607 (lub 1608) w posiadaniu
Mikołaja Gosa (Gosza), kuśnierza, od 1628 jego
spadkobierców; wówczas czterokondygnacjowa, z trzema
sklepionymi pomieszczeniami na parterze i wielką izbą w
trakcie trzecim pierwszego piętra, z której wyjście na
ganek łączący się z oficyną. Następnie własność 1640-65
Jana Walentego Kociszewskiego, burmistrza, przez którego
zapewne przebudowana, może po pożarze (1669 nazywana
Kocissowską). Kolejni właściciele m.in.: Moriconi,
kupiec, Winklerowie, 1743-54 Michał Nagrodzki, pisarz
dekretowy koronny, Dalewscy i Greyberowie. Przez tych ostatnich,
zapewne po 1790, nadbudowana, 1827 pięciokondygnacjowa.
W. XIX-XX częste zmiany własnościowe (od 1794 oznaczona
nr hip. 62 zob. ul. Brzozowa nr 19), należała m.in. do:
ok. 1827 Franciszka Wolfrynga (ok. 1830 mieszkał tu
Antoni Gugenmus, zegarmistrz), 1841-59 Franciszka
Palińskiego, ok. 1887 Wolskich, ok. 1915 Wroczyńskiego,
1926-36 Stanisława Daniela Mszczonowskiego, od 1936
Krystyny Pusłowskiej. 1928 remont fasady, na której
polichromię wyk. Zygmunt Kaminski.
Po zniszczeniach 1944 zachowane piwnice i fragmenty
przyziemia, rozebrane przed 1952.
Odbudowana 1952-53 wg proj. Stefana Netto, z częściowym
odtworzeniem fasady, obniżeniem o jedną kondygnację,
zmianą kształtu dachu, elewacja tylna i wnętrza nowo
projektowane, na parterze nawiązujące do stanu sprzed
1944. - Czterokondygnacjowa, trzytraktowa. |