|
 |
Piwna 41, hip. 98. Dom
drewniany wzmiankowany 1496 jako własność Szymona Waldo
oraz 1523-45 jego spadkobierców. Następnie w posiadaniu
Melchiora Walbacha, kupca, żupnika królewskiego, przez
którego sprzedany 1573 Bartłomiejowi Wando,
słodownikowi; przed 1594 w rękach rodziny Gąsiorków.
Kamienica wzniesiona przez Bazylego Krupnika, szewca, po
poł. w. XVII (1659 "muruie się"); wówczas podpiwniczona,
z jednym sklepionym pomieszczeniem w parterze. 1669
spalona. Rozbudowana ok. 1700 przez Chwirałowicza (Firałowicz),
krawca, starszego cechu, jako trzykondygnacjowa,
trzyosiowa. 1743-54 własność Łysogórskich, następnie
1756-1819 Rzempołuskich, przez których 1818 remontowana
fasada. W. XIX-XX częste zmiany
właścicieli: 1821 Kwiatkowski, 1844 Kazanski, 1853-65
Waleszyński, 1876 Wierzyński, 1887 Domański, 1907
Krenitz, 1915 Roch Kowalski, 1930 Lacki. Nadbudowana o
czwartą kondygnację i latarnię zapewne w. XIX (przed
1915), prawdopodobnie wówczas otrzymała bogaty wystrój
fasady. 1920 remont wnętrz.
Po zniszczeniach 1944 zachowane piwnice oraz przyziemie
fasady z portalem, rozebrane po 1947.
Odbudowana wg proj. Jerzego Gajewskiego i Włodzimierza
Wapińskiego, o zmienionym układzie wnętrz, w przyziemiu
z częściowym odtworzeniem dawnego układu (połączonych z
kamienicą nr 39) i nowo projektowanym wystrojem fasady.
- Czterokondygnacjowa. Fasada trzyosiowa z portalem
kamiennym z ok. 1700, uskokowym, zamkniętym półkoliście,
częściowo rekonstruowanym. Dach z latarnią. |
